Een nieuwe fiets voor Jozef
Door: Pieten Ineke
Blijf op de hoogte en volg Piet & Ineke
31 Maart 2019 | Kenia, Kisumu
Een nieuwe fiets voor Jozef
Het weekend ligt weer achter ons. Mildred was ons ten gast en haar dochter Jessy was er met vriendinnen om te zwemmen. Een van hen was een goed zwemmer had ze van te voren verteld, totdat ze het water in ging en de bodem inspecteerde in plaats van te zwemmen. Maar goed dat we in de buurt waren want anders hadden we een groot probleem. Maar zoals gezegd het zit er weer op. Een van de vier hondjes die er nog over waren is in een kartonnen doos mee naar Rangala gegaan om aan zijn nieuwe baasje te wennen. Nu zijn er nog maar drie net als bij de tien kleine nikkertjes weet je nog. Sammy de tuktukman is er ook nog een met zijn tuktuk op komen halen dus nu zijn het er nog twee.Maar inmiddels neemt het leven weer het gewone ritme aan en gaan we met de matatu naar de stad om boodschappen te doen en dan valt zomaar ineens de deur van de matatu eruit. Lachen toch dat lost men ter plaatse wel op maar ik kon er niet op wachten en omdat ik toch nog niet betaald had ben ik maar in een andere gestapt er rijden er immers genoeg voorbij.
Ook hebben we nog maar eens een matras en een deken voor iemand gekocht. Ze hadden een bed maar daar leggen wij onze hondjes nog niet op dus maar een ander aangeschaft.
Van een paar kindjes uit de familie kregen we nog vijftien euro overgemaakt, hadden ze gespaard van hun zondagsgeld en daar moeten we iets leuks mee doen voor de kindjes in Kenia. Nou dat gaat zeker lukken reken maar. Bedankt Yvonne.
Inmiddels is men hier op de compound al enkele dagen bezig om de zaak te renoveren. Momenteel zijn een aantal mannen en vrouwen bezig wandelpaden aan te leggen. Het gaat echt heel mooi worden. Het is warm en heel droog maar dat maakt voor hen niets uit, het zware werk in deze omstandigheden is voor ons moeilijk te bevatten. Geen kraantje wat op komt rijden, nee alles met het pikhouweel, de schop en de kruiwagen. De vrouwen doen niet onder voor de mannen. Nee geen code oranje of tropenrooster.
Inmiddels was de fiets voor Jozef klaar. Alleen Jozef woont ergens op het platteland en de fiets staat bij ons op de compound. Maar dat hoeft geen probleem te zijn voor driehonderd shilling tassen ze hem boven op de bus en brengen ze hem tachtig kilometer verderop “netjes” naar Ugunja. Daar stonden ze al op ons te wachten en werd de fiets met elastieken achter op de motor gebonden. Als extra versteviging werd mamma ongeveer negentig kilo zwaar er nog een bovenop gezet en weg waren ze. In het vervolg kan Jozef op de fiets naar school in plaats van een uur lopen en hij kan met deze fiets naar de rivier om water en dat is ook niet onbelangrijk.
Nu we toch in Uganja zijn gaan we nog even op kraamvisite want er is een nieuw Pietje geboren.
En in dat zelfde Ugunja bezoeken we voor de laatste keer de D-Care die nu ook helemaal klaar is. Bedjes, bankjes, schoolbord alles is er. Volgende week nog de eindafrekening en dan kijken we terug op een prachtig project wat dankzij sponsorgelden weer gezien mag worden.
De bestelde kippen van Zr Luci laten nog even op zich wachten want daar is een ziekte onder de kippen dus het is verstandiger om even te wachten. Voor je het weet zijn ze allemaal dood. Het is dus nu onzeker of we de kippen nog echt zullen gaan zien. Maar de zuster kennende komt dat helemaal goed.
Nu ik nog even,wat een idee, iemand zegt goed te kunnen zwemmen maar tenslotte verzuipt ze zowat ter plekke. Goed dat we erbij waren, je kunt geen Keniaan vertrouwen en zou er zo een minder zijn geweest. Nu zijn er genoeg dat wel maar het moet niet bij ons gebeuren.
Het puppyverhaal is ook haast ten einde, we hebben hier nog twee van die badraven rondlopen en daar hebben we onze handen wel vol aan. Een zou er dit weekend opgehaald worden maar de animo schijnt ver zoek te zijn. Geen punt er zijn liefhebbers genoeg dus dit beestje krijgt gewoon een andere eigenaar. Afgelopen week hebben ze twee nachten met slecht weer hier in huis geslapen maar dat was niet echt een succes. S'Ochtends was het echt een puinzooi en ook de geur was geen parfum dus na twee nachten hebben we de kleintjes maar in een nachthok gezet en ben ik met oordoppen in gaan slapen want ze gaven een piepconcert en ik geneigd was ze weer in huis te halen maar de oordoppen en een slaappil hebben hun werk gedaan. Nu nog een volle week en we moeten weer aan Roosendaal gaan denken, wat is de tijd toch omgevlogen, niet normaal of misschien ook wel. De 10e april gaan we Kisumu weer verlaten en nu is het echt de laatste keer geweest, ja echt de laatste....
Het weekend ligt weer achter ons. Mildred was ons ten gast en haar dochter Jessy was er met vriendinnen om te zwemmen. Een van hen was een goed zwemmer had ze van te voren verteld, totdat ze het water in ging en de bodem inspecteerde in plaats van te zwemmen. Maar goed dat we in de buurt waren want anders hadden we een groot probleem. Maar zoals gezegd het zit er weer op. Een van de vier hondjes die er nog over waren is in een kartonnen doos mee naar Rangala gegaan om aan zijn nieuwe baasje te wennen. Nu zijn er nog maar drie net als bij de tien kleine nikkertjes weet je nog. Sammy de tuktukman is er ook nog een met zijn tuktuk op komen halen dus nu zijn het er nog twee.Maar inmiddels neemt het leven weer het gewone ritme aan en gaan we met de matatu naar de stad om boodschappen te doen en dan valt zomaar ineens de deur van de matatu eruit. Lachen toch dat lost men ter plaatse wel op maar ik kon er niet op wachten en omdat ik toch nog niet betaald had ben ik maar in een andere gestapt er rijden er immers genoeg voorbij.
Ook hebben we nog maar eens een matras en een deken voor iemand gekocht. Ze hadden een bed maar daar leggen wij onze hondjes nog niet op dus maar een ander aangeschaft.
Van een paar kindjes uit de familie kregen we nog vijftien euro overgemaakt, hadden ze gespaard van hun zondagsgeld en daar moeten we iets leuks mee doen voor de kindjes in Kenia. Nou dat gaat zeker lukken reken maar. Bedankt Yvonne.
Inmiddels is men hier op de compound al enkele dagen bezig om de zaak te renoveren. Momenteel zijn een aantal mannen en vrouwen bezig wandelpaden aan te leggen. Het gaat echt heel mooi worden. Het is warm en heel droog maar dat maakt voor hen niets uit, het zware werk in deze omstandigheden is voor ons moeilijk te bevatten. Geen kraantje wat op komt rijden, nee alles met het pikhouweel, de schop en de kruiwagen. De vrouwen doen niet onder voor de mannen. Nee geen code oranje of tropenrooster.
Inmiddels was de fiets voor Jozef klaar. Alleen Jozef woont ergens op het platteland en de fiets staat bij ons op de compound. Maar dat hoeft geen probleem te zijn voor driehonderd shilling tassen ze hem boven op de bus en brengen ze hem tachtig kilometer verderop “netjes” naar Ugunja. Daar stonden ze al op ons te wachten en werd de fiets met elastieken achter op de motor gebonden. Als extra versteviging werd mamma ongeveer negentig kilo zwaar er nog een bovenop gezet en weg waren ze. In het vervolg kan Jozef op de fiets naar school in plaats van een uur lopen en hij kan met deze fiets naar de rivier om water en dat is ook niet onbelangrijk.
Nu we toch in Uganja zijn gaan we nog even op kraamvisite want er is een nieuw Pietje geboren.
En in dat zelfde Ugunja bezoeken we voor de laatste keer de D-Care die nu ook helemaal klaar is. Bedjes, bankjes, schoolbord alles is er. Volgende week nog de eindafrekening en dan kijken we terug op een prachtig project wat dankzij sponsorgelden weer gezien mag worden.
De bestelde kippen van Zr Luci laten nog even op zich wachten want daar is een ziekte onder de kippen dus het is verstandiger om even te wachten. Voor je het weet zijn ze allemaal dood. Het is dus nu onzeker of we de kippen nog echt zullen gaan zien. Maar de zuster kennende komt dat helemaal goed.
Nu ik nog even,wat een idee, iemand zegt goed te kunnen zwemmen maar tenslotte verzuipt ze zowat ter plekke. Goed dat we erbij waren, je kunt geen Keniaan vertrouwen en zou er zo een minder zijn geweest. Nu zijn er genoeg dat wel maar het moet niet bij ons gebeuren.
Het puppyverhaal is ook haast ten einde, we hebben hier nog twee van die badraven rondlopen en daar hebben we onze handen wel vol aan. Een zou er dit weekend opgehaald worden maar de animo schijnt ver zoek te zijn. Geen punt er zijn liefhebbers genoeg dus dit beestje krijgt gewoon een andere eigenaar. Afgelopen week hebben ze twee nachten met slecht weer hier in huis geslapen maar dat was niet echt een succes. S'Ochtends was het echt een puinzooi en ook de geur was geen parfum dus na twee nachten hebben we de kleintjes maar in een nachthok gezet en ben ik met oordoppen in gaan slapen want ze gaven een piepconcert en ik geneigd was ze weer in huis te halen maar de oordoppen en een slaappil hebben hun werk gedaan. Nu nog een volle week en we moeten weer aan Roosendaal gaan denken, wat is de tijd toch omgevlogen, niet normaal of misschien ook wel. De 10e april gaan we Kisumu weer verlaten en nu is het echt de laatste keer geweest, ja echt de laatste....
-
31 Maart 2019 - 17:34
Elise:
Hoi lieverds,
Het aftellen gaat beginnen maar wie weet volgt er weer een nieuw avontuur. Jullie zullen vast en zeker daar nog wel eens terug komen hoor. Ik heb in ieder geval genoten van de leuke verslagen.
Tot snel weer in Nederland.
Xx Elise
-
01 April 2019 - 09:49
Lianne:
Wat een verhaal weer. Tja, die zwempartijen zijn blijkbaar niet zonder risico.
Fijn dat de puppy's bij na allemaal een onderdak hebben.
Geniet nog van de laatste weken.
Het is echt heel bijzonder, wat jullie de afgelopen 10 jaar hebben gedaan en bereikt.
Heel, veel respect hoor...
Lieve groet,
Kees en Lianne -
01 April 2019 - 09:49
Rikie:
Lieve Piet en Ineke,
Fantastisch wat jullie allemaal weer hebben gedaan!
Kenia gaat jullie vast heel erg missen.
Fijn om jullie binnenkort ook weer te zien; we verheugen ons erop.
Warme groeten,
Jan en Rikie -
02 April 2019 - 16:54
Irene:
Lieve Piet en Ineke weer met veel plezier jullie verslag gelezen, het is elke week weer anders bij jullie. Wordt straks weer wennen in Roosendaal. Maar jullie hebben in die 10jr veel gedaan voor heel veel mensen geweldig hoor. Geniet nog van de laatste week daar en wij zien elkaar vast gauw als jullie terug zijn. Liefs en een dikke knuffel van ons Ton en Irene -
03 April 2019 - 15:39
JeanneBaselier:
Lieve Piet & Ineke ,weer een hele drukke week achter de rug ,wat hebben jullie deze maanden weer ontzettend veel goed werk gedaan Geweldig ! het zijn jullie laatste dagen ,het zal best moeilijk zijn denk ik ,er moet weer afscheid worden genomen van zoveel mensen waar jullie aan gehecht zijn ,en dan natuurlijk de hondje die je achter moet laten ,hopelijk worden ze goed verzorgd ,kijk terug op 10 geweldig mooie jaren ,daar mogen jullie trots op zijn ! ik wens jullie een veilige reis terug naar Nederland en dan hopelijk tot snel veel liefs xxx -
05 April 2019 - 16:18
Ton Jacobs:
Ha die Piet en Lieve Ineke,
Langzaam maar zeker komt er een einde aan jullie reis, project, levensinvulling en wat allemaal nog meer.
Wij zijn trots op jullie, we hebben meegekeken, meegeleefd, hebben gelachen om jullie prachtige verhalen en belevenissen, maar, langzaam maar zeker werd en wordt ook duidelijk dat alles zijn tol gaat eisen, zowel fysiek als psychisch. Natuurlijk wordt er met ontzag gekeken naar jullie prestaties, maar, iedereen die met jullie in gedachten naar alles heeft geluisterd en gekeken ziet ook wel dat het door jullie gekozen definitieve einde van al deze avonturen een goed besluit is, ook al zal jullie hart soms huilen!
Wij kijken er naar uit om hier met jullie nog vele mooie herinneringen en momenten opnieuw te kunnen en mogen delen en wensen jullie een zeer behouden thuisreis. Een hele warme knuffel voor jullie alletwee!!!
Ton en Irene -
08 April 2019 - 15:53
Betsy:
Wat een mooi verhaal weer, het is ook nooit saai in Kenia. Wat fijn om zoveell dingen te kunnen doen voor idereeen, allemaal dingen die wij hier heel normaal vinden. Lieve groeten van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
